sobota, 5 marca 2016

Portugalia. Do trzech razy sztuka, świnia trufli szuka




Wycieczka do Portugalii i hiszpańskiej Galicii nie była nowym pomysłem. Przewodniki jeden z Ojców kupił już za czasów głębokiej kawalerki ( echh, za kawalerki to sie pływało...) . Pierwsze podejście zweryfikowała susza stulecia. Drugie - głębokie niezdecydowanie i prokreacyjne szaleństwo niektórych z nas. Obraz najbardziej znanych kajakowo wodospadów w Portugalii, na dolnym odcinku Castro, wrył się nam jednak w pamięć równie głęboko co smak trufli licytowanych w hotelu Grand Lisboa największym smakoszom.
Rzeczy, które miały odstarszyć od truflobrania była cała masa. Niedobór literatury i opisów w internecie, woda chimeryczna jak wzmiankowane trufle i pozorny brak pewnych źródeł dotyczących stanów wody. Portugalczyczy z Aguasbravas twierdzą, że update jest co piątek, jednak podczas naszej wycieczki , wskazania nie zmieniły sie przez ponad dwa tygodnie.  Mat(h)ki musiały się tym razem obejść lakonicznym krakowskim „dejże spokój” ale w 100 procentach zniosły to dzielnie, utwierdzając nas w przekonaniu , że dobrze wybraliśmy Je spośród milionów.



Termin grzybobrania, wybralismy dość przypadkowo, dając się ponieść rozkładowi Ryanaira. Kajaki poleciały jako zwykły bagaż sportowy. Choć wywoływało to uniesienie brwi personelu naziemnego tak w Modlinie jak Lizbonie, to niezachwiana pewność w ruchach i wzruszenie ramion załatwiły tę sprawę szybko na obu lotniskach.

Ośmioosobowy skład grzybiarzy, był gwarancja dobrej zabawy na wodzie i poza nią.  Wsród nich OH5* (Ojciec Honorowy Pięciokrotny) , czterech Ojców Pozorantów, w tym uczestnik Mistrzostw Świata we Freestyle’u,  O2♀♀ (Ojciec Podwójny ♀♀) , O3♀♀♂(Ojciec Potrójny ♀♀♂)  i OJ♀+♂ (Ojciec Jednokrotny ♀+♂) , zwany dalej Truflową Świnią. To od umiejetnośći wyboru najlepszych przejść w kolczastych krzakach gór Serra da Peneda i  Serra do Geres z nosem przyklejonym do ziemi i kajakiem na grzbiecie. Lepiej potrafią to robić tylko obecne tam na każdym kroku dzikie konie Garrano. Wielkim nieobecnym pozostał Ojciec Pozorant, któremu tuż przed wyjazdem wycieto ślepą truflę a lekarz zalecił mu nie tylko wstrzemięźliwość w spożywaniu ale też siedzenie w domu i nielatanie samolotem. Bilet został mu na „za rok”.

Kajakowo, to co widzieliśmy to biała trufla z Piemontu. Dodorodna i zdrowa. A widzieliśmy zaledwie skrawek, tego co oferuje Portugalia. W większości Park Narodowy Peneda-Geres i jego okolice. Nie tknęliśmy ani pół grzybka w Galicii, ani w okolicy dalszej niż kilkadziesiąt km od ww. parku. Nie musieliśmy sie nigdzie ruszać. Pod nosem kwitły nam  Vez, Cavado, Castro, Peneda, Mouro... Rzeki w większości piękne, dzikie , często w głębokich wąwozach  bez możliwości wzięcia zabawek i pójścia do domu. Granitowe koryta, duże spadki, slajdy i wodospady. Bardziej zblokowane katarkty często z syfonami powstałymi w zawaliskach głazów. Słowem to co truflarze lubią najbardziej. W sześć dni popłynęliliśmy 7 odcinków, W tym trzy uznane przez lokalesów i nie tylko za „One of most demanding and incredible runs in Portugal”  czy  „World class, must do!" i  "Top 3 Portuguese runs”. 







Wycieczka bez pikanterii znanej z niektórych wojaży. Nie licząc tego, że czasem trzeba było Truflową Świnię odganiać kijem żeby nie wyjadła całej zdobyczy i fartucha zerwanego poniżej dziesięciometrowego wodospadu, a tuż nad kolejnym , juz opisywanym jako X.



A do trufli wino Alantejo czy Douro popijane podczas spawania kajaka lutlampą za 13€, używaną też poźniej jako kuchenka.
FatH !!!
We will be back!

1 komentarz:

  1. Łał! Uwielbiam kajaki i jestem na Pilicy co najmniej raz w miesiącu, ale to też wygląda super.

    OdpowiedzUsuń